Σε άρθρο παρέμβαση το Foreign Affairs: επαναξιολογεί την στρατηγική της Δύσης στο Ουκρανικό και θεωρεί πως η μόνη λύση είναι η κατάπαυση του πυρός
Μια τέτοια επανεκτίμηση, που δημοσιοποιεί το άρθρο, αποκαλύπτει μια δυσάρεστη αλήθεια:, ότι δηλαδή η Ουκρανία και η Δύση βρίσκονται σε μια μη βιώσιμη τροχιά, όσο αφορά την εμπόλεμη ζώνη του ουκρανικού μετώπου, που χαρακτηρίζεται από μια κραυγαλέα αναντιστοιχία μεταξύ των στόχων και των διαθέσιμων μέσων.
“Οι ΗΠΑ οφείλουν να ηγηθούν της ανακωχής Η σκληρή για την Δυτική συμμαχία αλήθεια είναι ότι η Ρωσία κέρδισε και η Ουκρανία ηττήθηκε” γράφει το περιοδικό εκφραστής συγκεκριμένων κύκλων των αμερικανικών deep States.
“Οι στρατιωτικοί στόχοι της Ουκρανίας που είναι η εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων από την ουκρανική γη και η πλήρης αποκατάσταση της εδαφικής της ακεραιότητας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας παραμένουν νομικά και πολιτικά απαράβατο” , γράφει το άρθρο,
“αλλά στρατηγικά είναι απρόσιτοι στόχοι, σίγουρα για το εγγύς μέλλον και πολύ πιθανόν και για το μακρινό μέλλον.”
Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί έναν νοητικό και πολιτικό κόλαφο για την απλή λογική, την γεωπολιτική πραγματικότητα και την γεωστρατηγική, αν κανείς πάρει υπόψιν του το μέγεθος της συνεχιζόμενης ήττας των ουκρανικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης και τα γεωπολιτικά, γεωοικονομικά και γεωστρατηγικά απότοκα που αυτή περιγράφει
Επιχειρούν οι “φωστήρες” του Foreign Affairs να “γλυκάνουν” το πικρό χάπι της ήττας, τόσο για τους ουρανούς όσο και για την Δύση και τους άφρονες συμμάχους της, που ακολουθώντας ένα αδιέξοδα επιθετικό – νεοφεουδαρχικής υφής – σχέδιο επιχείρησαν αναμέτρηση με την Ρωσική υπερδύναμη με στόχο την διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Προτείνει κατάπαυση του πυρός και επαναφορά στις μεθόδους της πολιτικής λύσης μέσα από την διαπραγμάτευση, δηλαδή επιχειρεί να επαναφέρει την γνωστή αγγλοσαξονική μέθοδο της συνέχισης της σύρραξης μέσα από την πολιτική
Ότι, με άλλα λόγια, επί αιώνες έκανε ο αγγλοσαξονισμός και οι εκφραστές του (Μ Βρετανία, ΗΠΑ) στις περιόδους που τα γεωπολιτικά του σχέδια δεν πετύχαιναν τους στόχους του και έχει σαν χαρακτηριστικό την μη αποδοχή της ήττας του και την προσπάθεια να μεταφέρει τον ίδιο πόλεμο σε άλλο, από το στρατιωτικό, πεδίο
Προτείνει, για παράδειγμα, διαπραγμάτευση με την Ρωσία και ταυτόχρονα επιτάχυνση των ενταξιακών διαδικασιών εισόδου της πολλαπλά κατεστραμμένης Ουκρανίας στην ΕΕ(!!!)
“Μωραίνει ο Κύριος όν βούλεται απωλέσαι” ελληνιστί
Προτείνει ακόμα συνέχιση της οικονομικής βοήθειας – από την καθημαγμένη και σε εντεινόμενα βαθιά οικονομική κρίση Δύση – στην Ουκρανία, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν εκ νέου το φάσμα της χρεωκοπίας και συζητούν, εκ νέου, την αυθαίρετη άνοδο στο “ταβάνι του χρέους” τους, με όπλο το γεγονός ότι το δολάριο παραμένει ακόμα – για πόσο άραγε; – το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, με την σημείωση ότι τώρα πλέον δέχεται την μεγαλύτερη απειλή στην οικονομική ιστορία του από τις νέες υπερδυνάμεις του “δεύτερου καπιταλιστικού και ιστορικού κύκλου” και η σταδιακή κατάρρευση του στις αγορές είναι πια περισσότερο από εμφανής
Παραβλέπει το γεγονός της οικονομικής κατάρρευσης της Ευρώπης, που προσαρτίστηκε σαν πολιτικό και οικονομικό παρακολούθημα στην καταρρέουσα Αμερικανική αυτοκρατορία του νέου αγγλοσαξονικού δόγματος και ανεδαφικά θεωρεί ότι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης μπορούν να κάτσουν ισότιμα (!!!) οι νικητές και οι ηττημένοι για να διευθετήσουν το μέλλον μιας ηττημένης και κατεστραμμένης χώρας – ενεργούμενο της νεοφεουδαρχικής δυστοπίας της “παγκόσμιας διακυβέρνησης”
Θεωρεί ότι μέσα από την διπλωματία υπάρχει έδαφος στο απώτερο – πόσο απώτερο δηλαδή; – μέλλον η Ουκρανία να ξαναανακτήσει ότι έχασε(!!!) παραβλέποντας το γεγονός της ξεκάθαρα ΑΛΛΑΓΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΆ ΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΉ ΥΠΕΡΔΎΝΑΜΗ
Διερωτώμαι αν τέτοιοι “φωστήρες” και όσοι από το Αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο τους λαμβάνουν υπόψιν, έχουν φιλοδοξία να αποτελέσουν τις “δεξαμενές σκέψεις” και τους ηγεμόνες του “νέου ιστορικού κύκλου”
Δεν μου μένει όμως καμία αμφιβολία ότι παρ’ ότι αποτελούν – και με δική τους πια ομολογία – τους ηττημένους αυτού του ιστορικού κύκλου δεν θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν τον πλανήτη μέχρι την ” τελική αναμέτρηση” με τις δυνάμεις της Νέας Ιστορικής εξέλιξης.
Ο νέος ιστορικός κύκλος που διανύουμε έχει ήδη δείξει τους νικητές και αυτοί δεν θα είναι ο αγγλοσαξονισμός και οι σύμμαχοι του.
Μόνο αν αυτό γίνει παραδεκτό στο πολλαπλά παρακμιακό, ηττημένο και ετεροκαθοδηγούμενο στρατόπεδο της άλλοτε Δύσης μπορεί να εμπεδωθεί η Ειρήνη στον κόσμο, διαφορετικά τα ταραγμένα χρόνια που βιώνουμε θα ενταθούν μέχρι την “τελική αναμέτρηση ”
Πάντα ευπειθής
Νίκος Σίμος